Schíeßbude
f -, -n спарт., цір, стрэ́льбішча
schíeßen
*
I
1.
vi (auf A, nach D) страля́ць (у каго-н., у што-н.); вайск. тс. ве́сці аго́нь
dirékt ~ — страля́ць прамо́й наво́дкай
das Gewéhr schießt zu weit [zu kurz] — ружжо́ дае́ пералёт [недалёт]
zu kurz ~ — прамахну́цца (тс. перан.)
2.
vt страля́ць (птушку, лася і г.д.)
éine Sálve ~ — дава́ць залп
3.
(sich)
(mit j-m) страля́цца (з кім-н.) (на дуэлі)
II
vi (s)
1) пуска́цца, кі́дацца, накіро́ўвацца, ры́нуцца
ein gúter Gedánke schoss mir durch den Kopf — у мяне́ мільгану́ла до́брая ду́мка
2) ху́тка расці́
in die Höhe ~ — ху́тка расці́ [выраста́ць]; падско́чыць, уско́чыць
◊ etw. ~ lássen* — разм. адмо́віцца ад чаго́-н.
die Zügel ~ lássen* — даць во́лю свайму́ настро́ю [сваі́м пачу́ццям]
Schíeßen
n -s стральба́, страляні́на; стралко́вы спорт
◊ das ist (ja) zum ~! — разм. паце́ха [смехата́]!
Schíeßplatz
m -es, -plätze паліго́н, стрэ́льбішча
Schíeßscharte
f -, -n вайск. байні́ца, амбразу́ра
Schíeßsport
m -es стральба́ (від спорту)