mítkommen
* vi (s)
1) прыхо́дзіць, прыбыва́ць, ісці́ (разам з кім-н.)
2) разм. паспява́ць, не адстава́ць, паспяхо́ва вучы́цца
mítkönnen
* vi
da kann ich nicht mit — я не магу́ пайсці́ ра́зам [з ва́мі]; я гэ́тага не разуме́ю, гэ́та для мяне́ зана́дта ця́жка
mítkriegen
vt
1) разм. атрыма́ць у прыда́чу
2) зразуме́ць, засво́іць
Mítläufer
m -s, -
1) паліт. спадаро́жнік
2) тэх. сінхранізава́ная ча́стка
Mítleid
n -(e)s спачува́нне, жаль
~ mit j-m háben — спачува́ць каму́-н., шкадава́ць каго́-н., злі́тавацца над кім-н.
mítleiden
* vi падзяля́ць чые́-н. паку́ты
mítleidenswert, mítleidenswürdig
a які́ заслуго́ўвае спачува́ння
mítleidig
a спага́длівы, жа́ласлівы, спачува́льны
mítleidlos, mítleidslos
a бязлі́тасны, жо́рсткі