Schéitel
m -s, -
1) це́мя, ма́каўка
2) прабо́р
er trägt den ~ links — у яго́ прабо́р з ле́вага бо́ку
vom ~ bis zur Sóhle — з галавы́ да ног
3) матэм. вяршы́ня вугла́; вышэ́йшая кро́пка (крывой і г.д.)
Schéitellini¦e
f -, -n матэм. вертыка́льная лі́нія
schéiteln
vi
sich (D) das Haar ~ — рабі́ць сабе́ прабо́р на галаве́
Schéitelpunkt
m -es, -e
1) матэм. вяршы́ня
2) перан. кульміна́цыя, зені́т
Schéiterhaufen
m -s, - во́гнішча, касцёр
er músste den ~ bestéigen* — яго́ спалі́лі на кастры́
schéitern
vi (s)
1) разбіва́цца, цярпе́ць крушэ́нне (пра судна)
das Schiff schéiterte an éiner Sándbank — су́дна се́ла на мель
2) не ўдава́цца, (па)цярпе́ць няўда́чу
álle Hóffnungen sind geschéitert — усе́ надзе́і пацярпе́лі крах
an j-m ~ — спарт. прайгра́ць каму́-н.
Schéitern
n -s
1) крушэ́нне (судна)
2) права́л, крах, крушэ́нне; паражэ́нне
zum ~ bríngen* — прыве́сці да зры́ву, сарва́ць, расстро́іць (планы і г.д.)
Schéitholz
n -es, -hölzer дро́вы; цу́рка