Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu
 Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

ufteilen

vt дзялі́ць, раздзяля́ць, падзяля́ць

die rbeit ~ — размярко́ўваць пра́цу

ufteilung

f -, -en

1) падзе́л, дзяльба́

2) раздзе́л; размеркава́нне

uftischen

vt

1) падава́ць, ста́віць на стол

2) раска́зваць (ба́йкі)

uftrag

m -(e)s, -träge даручэ́нне; зада́нне; зака́з

im ~e — па даручэ́нні

inen ~ ertilen — даць даручэ́нне [зада́нне]

uftragen

* vt

1) даруча́ць

2) падава́ць на стол

3) нано́сіць

4) зно́шваць

◊ dick ~ — перабо́льшваць, згушча́ць фа́рбы

uftraggeber

m -s, -

1) зака́зчык

2) юрыд. даве́рнік

uftragsgemäß

adv зго́дна з зака́зам; у адпаве́днасці з даручэ́ннем

uftreiben

* vt

1) узніма́ць (пыл)

2) дастава́ць; прыдба́ць

uftrennen

vt распо́рваць

uftreten

* vi (h, s)

1) ступа́ць; наступа́ць на што-н.

fest [scher] ~ — ступа́ць цвёрда [упэўненна] (тс. перан.)

2) выступа́ць (на сцэне, на сходзе ў якасці каго-н.)

3) з’яўля́цца, сустрака́цца, папада́цца

isen tritt dort slten auf — жале́за там сустра́каецца рэ́дка