Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu
 Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

ufhalsen

vt (j-m) разм. навя́зваць (каму-н. што-н.); узва́льваць (на каго-н. што-н.)

ufhalten

*

1.

vt

1) затры́мліваць, спыня́ць; арыштава́ць

2) трыма́ць адчы́неным

die ugen ~ — не закрыва́ць вачэ́й

2.

(sich)

1) затры́млівацца

sich unterwgs ~ — спыні́цца [затрыма́цца] на шляху́

2) (bei D) затрыма́цца (на чым-н.)

sich im Frien ~ — быць на паве́тры

ufhängen

1.

vt ве́шаць; (па)разве́шваць

2.

(sich) паве́сіцца

ufhänger

m -s, -

1) ве́шалка (у вопратцы)

2) наго́да, падста́ва (для напісання газетнага артыкула)

ufhäufen

vt

1) зграба́ць, зва́льваць (у кучу); нагрува́шчваць

2) збіра́ць, нако́пліваць

ufhäufung

f -, -en

1) нагрува́шчванне

2) эк. накапле́нне

ufheben

* vt

1) падыма́ць

2) касава́ць, адмяня́ць

ein Gestz ~ — адмяня́ць зако́н; ліквідава́ць (пасаду)

3) захо́ўваць, забяспе́чваць

der Jnge ist dort gut ufgehoben — хло́пчык там до́бра забяспе́чаны

4) раскрыва́ць (загавор, змову)

5) матэм. скарача́ць

inen Bruch ~ — скарача́ць дроб

ufheben

n -s падня́цце; падыма́нне

◊ viel ~s mchen (von D, um A) — нарабі́ць мно́га шу́му (з прычыны чаго-н.); раструбі́ць, раззвані́ць (што-н.)

ufhebung

f -, -en

1) падня́цце

2) адме́на, скасава́нне, ліквідава́нне, знішчэ́нне

3) матэм. скарачэ́нне; узае́мнае знішчэ́нне

4) захава́нне

ufheitern

1.

vt (раз)весялі́ць

2.

(sich)

1) развесялі́цца

2) (па)ясне́ць

der Hmmel hat sich ufgeheitert — не́ба праясне́ла