Schweif
m -(e)s, -e
1) хвост
mit dem ~ wédeln — віля́ць хвасто́м
2) разм. шлейф
schwéifen
1.
vi (s, h) высок. блука́ць, хадзі́ць
séine Gedánken ~ in die Zúkunft — ён адда́ўся ма́рам пра бу́дучае
2.
vt
1) тэх. закругля́ць
2) паласка́ць (бялізну)
Schwéigeminute
f -, -n хвілі́на маўча́ння
schwéigen
* vi
1) маўча́ць, замаўча́ць
der Lärm schweigt — шум заці́х
das Féuer schweigt — аго́нь заці́х [пату́х]
2) (von D, über A) замо́ўчваць (што-н.)
◊ in síeben Spráchen ~ — маўча́ць як ры́ба [як магі́ла]
Schwéigen
n -s маўча́нне
berédtes ~ — красамо́ўнае маўча́нне
das ~ bréchen* — пару́шыць маўча́нне
sich in ~ hüllen — зага́дкава [таямні́ча] маўча́ць
~ bewáhren [beháupten] — захо́ўваць маўча́нне
Schwéigepflicht
f - юрыд. забаро́на выдава́ння (чужы́х) таямні́ц