schwíndeln
1.
vi махлява́ць, ашу́кваць, хлусі́ць
2.
vimp
es schwíndelt mir — у мяне́ кру́ціцца ў галаве́
schwínden
* vi (s)
1) змянша́цца, зніка́ць
2) усыха́ць, збяга́цца (пра тканіну)
Schwíndler
m -s, - махля́р, ашука́нец, аферы́ст
schwíndlig, schwíndelig
a галавакру́жны (тс. перан.)
mir wúrde ~ — у мяне́ закружы́лася галава́
Schwíndsucht
f - сухо́ты, туберкулёз
galoppíerende ~ — скараце́чныя сухо́ты
geschlóssene [óffene] ~ — закры́тая [адкры́тая] фо́рма туберкулёзу
Schwínge
f -, -n
1) махаво́е пяро (у птушак)
2) pl кры́лы
die ~n entfálten — распасце́рці кры́лы (тс. перан.)
schwíngen
*
1.
vt
1) маха́ць, разма́хваць
die Wáffen ~ — пагража́ць збро́яй
2) с.-г. ве́яць
2.
vi гайда́цца, хіста́цца
3.
(sich)
1) узлята́ць
2) (über A) пераско́чыць (цераз што-н.)
sich aufs Pferd ~ — уско́чыць на каня́
3) (auf D) хіста́цца (на чым-н.)
Schwíngung
f -, -en
1) гайда́нне, хіста́нне, вага́нне; вібра́цыя
2) абарачэ́нне, абаро́т