Verbléib
m -(e)s
1) месцазнахо́джанне
2) знахо́джанне (на пасадзе)
verbléiben
* vi (s) знахо́дзіцца, быць, застава́цца
bei séiner Méinung ~ — заста́цца пры сваёй ду́мцы
es dabéi ~ lássen* — пакі́нуць што-н. як было́
mit bésten Grüßen verbléibe ich… — шлю сардэ́чнае прывіта́нне і застарся Ваш… (у канцы ліста)
Verbléiben
dabéi muss es sein ~ háben — няха́й так і застае́цца
verbléichen
* vi (s)
1) паблядне́ць, збяле́ць; паліня́ць
2) уст., паэт. паме́рці
verblénden
vt
1) асляпля́ць; уво́дзіць у зман
sich durch etw. (A) ~ lássen* — спакусі́цца чым-н.
2) вайск. маскірава́ць
3) абліцо́ўваць
Verbléndung
f -, -en
1) асляпле́нне, уво́д у зман
2) буд. абшыўка, абліцо́ўка
verblöden
vi (s) (па)дурне́ць, (а)тупе́ць
verblúten
vi (s) i (sich) сыхо́дзіць [сплыва́ць] крывёю
das Herz verblútet — слю́ца абліва́ецца крывёю