Verwéigerung
f -, -en адмо́ва (зрабіць што-н.)
verwéilen
vi знахо́дзіцца, быць, затры́млівацца
bei éinem Gedánken ~ — спыні́цца на ду́мцы
Verwéis
I
m -es, -e заўва́га, вымо́ва
j-m éinen ~ ertéilen [gében*] — аб’яві́ць [зрабі́ць] каму́-н. вымо́ву [заўва́гу]
éinen ~ éinstecken — разм. вы́слухаць заўва́гу
éinen ~ lösen [tílgen] — зняць вымо́ву [заўва́гу]
II
m -es, -e спасы́лка (на арыгі- нал, кнігу і г.д.)
verwéisen
*
I
vt (j-m) рабі́ць вымо́ву [заўва́гу] (за што-н., каму-н.)
II
vt
1) (an A) адсыла́ць (каго-н. да каго-н.)
2) (auf A) адасла́ць (каго-н. да чаго-н.)
3) (G) высыла́ць, выганя́ць (з краіны)
4) спарт. выдаля́ць (з поля)
verwélken
vi (s) (за)вя́нуць; бля́кнуць
verwélkt
a звя́лы (тс.перан.), пабля́клы
verwéndbar
a прыда́тны (да ўжытку); ужыва́льны
Verwéndbarkeit
f - прыда́тнасць, ужыва́льнасць
verwénden
*
1.
vt
1) ужыва́ць, скарыста́ць, прымяня́ць, тра́ціць
etw. zu séinem Nútzen ~ — скарыста́ць што-н. на сваю́ кары́сць
viel Fleiß auf éine Árbeit ~ — прыкла́сці мно́га намага́нняў у рабо́це
2) адво́дзіць (убок вочы)
er verwándte kéinen Blick [kein Áuge] vom Kind — ён не спуска́ў вачэ́й з дзія́цці
2.
(sich)
(bei j-m für A) хада́йнічаць (перад кім-н. за каго-н., што-н.), прасі́ць (каго-н., за каго-н.), заступа́цца
sich für éinen Vórschlag ~ — адсто́йваць [абараня́ць] яку́ю-н. прапано́ву