schnáuben
*
1.
vi сапці́, фдркаць
2.
vi, vt
(vor) Wut ~ — не по́мніць сябе́ ад зло́сці
3.
(sich)
(D) смарка́цца
schnáufen
vi сапці́, пы́хкаць; храпці́ (пра жывёл)
Schnáuzbart
m -(e)s, -bärte (густы́я) ву́сы
Schnáuze
f -, -n
1) мо́рда, пы́са, ры́ла
2) ры́льца (чайніка)
3) тэх. лато́к
◊ wir háben die ~ voll! — груб. з нас хо́піць!
halt die ~ ! — груб. заткні́ гло́тку!
schnáuzen
vi груб. гавары́ць гру́ба, ла́яцца, крыча́ць
Schnáuzer
m -s, - крыку́н, грубіцн, гарлахва́т
schnäbeln
(sich) разм., жарт. цалава́цца
Schnécke
f -, -n заал. смоўж, сліма́к
2) кул. плю́шка
3) тэх. чарвя́к, шнэк
schnéckenförmig
a спіра́льны, слімако́вай фо́рмы
Schnéckenhaus
n -es, -häuser ра́кавіна малю́ска [слімака́]