ánfangen
*
1.
vt пачына́ць, пачына́ць рабі́ць (што-н.)
was fánge ich nun an? — што мне цяпе́р рабі́ць?
von vorn ~ — пачына́ць спача́тку
◊ mit ihm ist nichts ánzufangen — з ім ка́шы не зва́рыш
2.
vi пачына́цца
es fängt an zu régnen — пачына́ецца дождж
ánfangs
adv напача́тку, спача́тку
Ánfangsgründe
pl пача́ткі (якой-н. навукі)
Ánfangsstadium
n -s, -i¦en пе́ршая ста́дыя
ánfassen
vt
1.
схапі́ць
(што-н.); бра́цца (за што-н.); дакрана́цца (да чаго-н.)
von únten ~ — падхапі́ць зні́зу
2.
(sich) узя́ць адзі́н аднаго́ за руку́
ánfauchen
vt, vi шыпе́ць, фдркаць (на каго-н.); перан. разм. накрыча́ць (на каго-н.)
ánfaulen
vi (s) псава́цца, падгніва́ць
ánfällig
a пада́тлівы (на што-н.); ура́злі- вы; схі́льны
gégen Kránkheit ~ — схі́льны да хваро́бы
Ánfälligkeit
f - пада́тлівасць, успрыма́льнасць, схі́льнасць; ура́злівасць