schmúsen
vi разм.
1) балбата́ць, вярзці́ лухту́ [абы-што́]
2) падлабу́ньвацца (да каго-н.); ліслі́віць
Schmutz
m -es
1) гразь, бруд, сме́цце
leicht ~ ánnehmen* — быць ма́ркім, бру́дзіцца
2) сло́та, хлюпо́та
3) перан. гразь, га́дасць, брыдо́та, паску́дства
in den ~ zíеhen* — мяша́ць з гра́ззю
◊ den ~ aus der Stúbe fégen — выно́сіць сваё сме́цце на чужы́ падво́рак
j-n mit ~ bewérfen* — абліва́ць гра́ззю каго́-н., чарні́ць каго́-н.
in den ~ tréten* — уто́птваць у гразь
schmútzen
vi
1) пля́каць, бру́дзіць
2) пля́кацца, бру́дзіцца, быць ма́ркім
Schmútzfink
f -en i -s, -en разм. му́рза, неаха́йны (чалаве́к)
Schmútzliteratur
f - парнаграфі́чная літарату́ра
schmücken
1.
vt аздабля́ць, упрыго́жваць
féstlich geschmückt — свято́чна апра́нуты
2.
(sich) упрыго́жвацца, выстро́йвацца
Schnábel
m -s, Schnäbel
1) дзю́ба
den ~ áufsperren — раскры́ць дзю́бу
2) ры́льца (чайніка)
3) разм. рот (чалавека)
◊ sie bíldet sich viel auf íhren ~ ein — яна́ лі́чыць сябе́ прыго́жай
den ~ hálten* — трыма́ць язы́к за зуба́мі
réden [spréchen*] wie éinem der ~ gewáchsen ist — разм. гавары́ць як Бог на душу́ пакладзе́