Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Кізе́ль ’палатняны халат’ (Анім.). Няясна. Магчыма, запазычанне з цюрк. моў. Параўн. тур. käsi ’раскроеная матэрыя’.

Кі́зі, кізікі — у выразе распусціць кізі, кізікі ’расплакацца’ (ТС). Магчыма, да кіснуць (гл.).

Кі́злы ’цуглі’ (Абабур. дыс.). Гл. кілзаць, келзаць.

Кізлякі́ ’грыбы без баравікоў’ (З нар. сл.). Гл. казляк.

Кізо́к ’вышкі’ (Мат. Гом.), ’столь з жэрдак у хляве’ (Шатал.). Да кізок ’тс’ (гл.). Гл. таксама хіжа.

Кізу́нкі — у выразе кізункі выпусціць ’выпусціць кішкі’ (Нік. Поел.). Да рус. киза ’жывот’. Суфіксацыя на ‑ункі (Сцяцко, Афікс. наз., 69). Няясна.

Кі́зя ’жарэбчык’ (Сцяшк. Сл.). З літ. kižas ’тс’.