Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Кія́жына ’выпадковая палка, не апрацаваная, не абгладжаная’ (Янк. I). Да кій© (гл.); кійжіяк > *кіячына з нерэгулярным пераходам у кіяжына.

Кія́к ’кукуруза, пачатак кукурузы’ (Янк. I). Да кій2 (гл.).

Кія́н ’катах’ (Мат. Гом.). Параўн. кіёўка3.

Кія́нка ’малаток’ (Мат. Гом.). Да кій1 (гл.).

Кія́х ’пачатак кукурузы, кукуруза’ (ТСБМ, Выг., Некр., Янк. Мат., Мат. Гом., ТС, Сержп. Грам., Нар. лекс., Жыв. сл.). Гл. кіяк.

Кіяхі́ ’рагоз’ (Жыв. сл., Ян.). Гл. кіюха.

Кія́ш ’рагоз’ (Нар. лекс.). Гл. кіюха.

Кія́шнік1 ’сцябло кукурузы, кукурузнік’ (ТСБМ, Янк. I, Мат. Гом., Ян.). Гл. кіях.

Кія́шнік2 ’хатняя кветка’. У крыніцы (Мат. Гом., 232) даецца наступная ілюстрацыя: «Кіяшнік толькі так, для зелені, ніколі не цвіце». Таму трэба думаць, што ў даным выпадку гаворка ідзе аб нейкай расліне, а не кветцы. Гл. кіяшнік1.

Кіяшы́на ’сцябло кукурузы’ (Мат. Гом.). Гл. кіяшнік1.