разумне́ць klug [klüger, vernünftiger] wérden
Verbum
анлайнавы слоўнікразу́мнік 
стро́іць [рабі́ць] з сябе́ разу́мніка den Néunmalklugen spíelen
разу́мнічаць 
разу́мны klug, geschéit; vernünftig (разважлівы); verständig (кемлівы); (
◊ ле́пей з разу́мным згубі́ць, чы́мся з ду́рнем знайсці́ ≅ líeber mit éinem Klúgen in der Hölle als mit éinem Dússel im Hímmel
разумо́ва 
1., 2.разумо́вы
1. (які звязаны з разумовай дзейнасцю) géistig, Géistes-;
разумо́вая здо́льнасці géistige Fähigkeiten;
2. (уяўны) ínnerlich;
3. (мысліцельны) Denk-;
4. (пазнавальны) kognitív;
разумо́ва апара́т Dénkapparat 
разупэ́ўнівацца, разупэ́ўніцца séinen Gláuben [séine Überzéugung] verlíeren*; séine Méinung ändern
разупэ́ўніваць, разупэ́ўніць (каго
разу́ты bárfuß;
хадзі́ць разу́тым bárfuß géhen*
разу́цца sich (
разу́ць (каго