Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в е ё і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы ь э ю я /

супра́ца ж гл супрацоўніцтва

супраці́ў м Wíderstand m -(e)s;

аказа́ць супраці́ў Wíderstand léisten [entgégensetzen];

сустрэ́ць супраці́ў auf Wíderstand stóßen*;

злама́ць супраці́ў вайск den Wíderstand bréchen*;

ісці́ па лі́ніі найме́ншага супраці́ву den Weg des geríngsten Wíderstandes géhen*; das Brett an der dünnsten Stélle bóhren (разм)

супраціўле́нне н

1. гл супраціў;

2. эл (дэталь) Wíderstand m -(e)s, -stände; тэх Féstigkeit f -;

тэо́рыя супраціўле́ння матэрыя́лаў Féstigkeitslehre f -

супраціўля́льнасць ж

1. Wíderstandsfähigkeit f -, Wíderstandsvermögen n -s, Resisténz f -;

з высо́кай супраціўля́льнасцю тэх hóchwiderstandsfähig;

2. мед Wíderstandsfähigkeit f, Wíderstandsvermögen n;

ні́зкая супраціўля́льнасць аргані́зма Wíderstandsschwäche des Körpers

супраціўля́цца widerstéhen* vi, sich widersétzen, Wíderstand léisten [entgégensetzen]; sich stémmen (чаму-н gégen A) (працівіцца)

супраці́ўны

1. (думка і г. д) entgégengesetzt, gégensätzlich, gégenteilig;

каза́ць супраці́ўнае таму́, што … das Gégenteil von dem ságen, was …;

2. грам ádversativ [-vɛr-], gegenüberstellend, entgégenstellend;

супраці́ўны злу́чнік adversatíve [-vɛr-] Konjunktión

супрацо́ўнік м

1. Mítarbeiter m -s, -;

бліжэ́йшыя супрацо́ўнікі éngste Mítarbeiter;

2. (службовец) Ángestellte (sub) m -n, -n;

навуко́вы супрацо́ўнік wíssenschaftlicher Mítarbeiter

супрацо́ўніца Mítarbeiterin f -, -nen

супрацо́ўніцтва н Zusámmenarbeit f -, Mítarbeit f -, Mítwirkung f -;

міжнаро́днае супрацо́ўніцтва паліт, дып internatiónale Zusámmenarbeit

супрацо́ўнічаць zusámmenarbeiten vi; mítarbeiten vi (у чым-н an D); kollaboríeren vi (няўхвальна); zusámmenwirken vt (пра дзяржавы і г. д); téilnehmen* аддз vi (an D – удзельнічаць у чым-н)