Verbum

лан, ‑а; Р мн. лан; м.

1. Адзінка вымярэння масы ў Кітаі і Карэі.

2. Старая кітайская грашовая адзінка.

ланалі́н, ‑у, м.

Тлушч, які атрымліваецца пры прамыўцы воўны; выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

[Ад лац. lana — воўна і oleum — масла.]

ланалі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ланаліну. // Прыгатаваны з ланаліну, з ланалінам. Ланалінавае мыла. Ланалінавая змазка.

ланге́т ​¹, ‑у, М ‑геце, м.

Страва з мяса лепшага гатунку, нарэзанага тонкімі прадаўгаватымі кавалкамі.

[Ад фр. languette — язычок.]

ланге́т ​², ‑а, М ‑геце, м.

Павязка з гіпсу, якой карыстаюцца пры зрошчванні пераломаных касцей. Налажыць лангет.

[Ад фр. longuet — прадаўгаваты.]

лангу́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Ядомы марскі рак з цвёрдым панцырам, без клюшняў, з доўгімі вусікамі; водзіцца звычайна ў прыбярэжнай паласе цёплых мораў.

[Фр. langouste.]

ландве́р, ‑а, м.

У Прусіі, Германіі, Аўстра-Венгрыі і Швейцарыі ў 19–20 стст. ваеннаабавязаныя запасу другой чаргі. // Вайсковыя часці з гэтых ваеннаабавязаных.

[Ням. Landwehr.]

ландка́рта, ‑ы, ДМ ‑рце; Р мн. ‑карт; ж.

Уст. Геаграфічная карта.

[Ням. Landkarte.]

ландо́, нескл., н.

Чатырохмесная карэта з адкідным верхам. На адной з доўгіх стаянак на востраве Корсіка мы з Сюзанай сышлі на бераг, узялі ландо і паехалі аглядаць мясцовасць. Рамановіч.

[Фр. landau.]

ландскне́хт, ‑а, М ‑хце, м.

Нямецкі наёмны салдат у Заходняй Еўропе ў 15–17 стст. // Аб прадажным ваяку. Вербаваць ландскнехтаў.

[Ням. Landsknecht.]

ландскне́хцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ландскнехта, ландскнехтаў. Ландскнехцкі атрад.