Verbum

лафа́, ‑ы, ж.

Разм.

1. Выгода. [Харытон Ігнатавіч:] — Ты пераязджаеш жыць да мяне! Неадкладна, не трацячы часу.. І не думай, Сенечка, і не гадай, а .. давай згоду. Такая лафа можа надарыцца раз у жыцці. Васілёнак.

2. у знач. вык., каму. Добра шанцуе. Дзе ёсць разявы, Шаптунам лафа там, рай! Валасевіч.

[Ад араб. ūlūfa — салдацкае жалаванне.]

лафе́т, ‑а, М ‑феце, м.

Станок, на якім замацоўваецца ствол артылерыйскай гарматы. Салдат хутка авалодаў сабой, адчапіў лафет з перадка гарматы і даволі цвёрда загадаў таварышам: — Стаўце шчыткі! Карпюк.

[Ням. Lafette з фр.]

лафе́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лафета.

лафі́т, ‑у, М ‑фіце, м.

Сорт чырвонага вінаграднай віна. Бутэлька лафіту.

[Фр. lafite — ад геагр. назвы.]