лак 1, ‑у,
Раствор смол або эфіраў цэлюлозы ў спірце, шкіпінары, алеі, якім пакрываюць паверхню прадметаў, каб на да ць ім бляск, засцерагчы ад псавання.
[Ням. Lack ад перс. lāk.]
лак 2,
лак 1, ‑у,
Раствор смол або эфіраў цэлюлозы ў спірце, шкіпінары, алеі, якім пакрываюць паверхню прадметаў, каб на да ць ім бляск, засцерагчы ад псавання.
[Ням. Lack ад перс. lāk.]
лак 2,
ла́кавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да лаку 1.
2. Пакрыты лакам 1; накіраваны.
лакалізава́ны, ‑ая, ‑ае.
лакалізава́цца, ‑зуецца;
1. Перастаць (пераставаць) пашырацца, спыніцца (спыняцца) у пэўных межах, на пэўным месцы.
2.
лакалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
Спыніць (спыняць) пашырэнне чаго‑н., абмежаваць (абмяжоўваць) што‑н. пэўным месцам.
[Фр. localiser.]
лакаліза́цыя, ‑і,
лака́льнасць, ‑і,
Уласцівасць лакальнага.
лака́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы толькі пэўнаму месцу; абмежаваны, мясцовы.
2. У жывапісе — асноўны, характэрны для данага прадмета (пра колер, тон).
[Лац. localis.]
лакамабі́ль, ‑я,
Паравая перасоўная або стацыянарная ўстаноўка, якая прыводзіць у рух розныя машыны; паравік.
[Фр. locomibile ад лац. locus — месца і mobilis — рухомы.]
лакамабі́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лакамабіля.