ландо́, нескл., н.

Чатырохмесная карэта з адкідным верхам. На адной з доўгіх стаянак на востраве Корсіка мы з Сюзанай сышлі на бераг, узялі ландо і паехалі аглядаць мясцовасць. Рамановіч.

[Фр. landau.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)