зграба́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зграбаць — згрэбці.
зграба́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да зграбаць.
зграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да згрэбці.
згра́бнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць зграбнага. Зграбнасць фігуры. Зграбнасць рухаў.
згра́бны, ‑ая, ‑ае.
1. Прапарцыянальна і прыгожа складзены; спрытны. Аня была дзяўчына невысокая, гібкая, са зграбнай постаццю, ружова-смуглявым тварам і не надта цёмнымі валасамі, якія завіваліся кудзеркамі. Карпюк. Волька .. цяпер стаіць перад сотнямі вачэй красуняй дзяўчынай, высокай, зграбнай, бы маладая вішня. Нікановіч. // Прыгожы па форме; далікатны. Белая кофта з адкінутым каўнерчыкам прыемна паказвае яе [Веры Ігнатаўны] зграбную шыю. Пестрак. // Зроблены з мастацкім густам. Зграбная ваза. Зграбная статуэтка. / Пра дрэвы, калоны і пад. Усюды тонкія зграбныя калоны, высокія скляпенні, лёгкія аркі. В. Вольскі.
2. Грацыёзны ў позах і рухах. Зграбная паходка.
згразі́ць, згражу, згрозіш, згрозіць; зак.
Прыстрашыць, прыгразіць. Згразіў на бяду — пусціў рака ў ваду. Прыказка.
зграшы́ць, зграшу, згрэшыш, згрэшыць.
Зак. да грашыць.
згра́я, ‑і, ж.
Разм.
1. Група сабак, ваўкоў і пад. Зграя сабак ахоўвае Скарбы, дабро запаветнае. Дзяргай. [Ваўкі] палююць зграямі на ласёў, аленяў і казуль. В. Вольскі.
2. перан. Банда, шайка. Пракляты навек нямецкі фашызм, няўжо не хопіць ва ўсёй тваёй зграі здольнасці зразумець, што нельга будаваць сваё шчасце на вялікім няшчасці мільёнаў. Быкаў. Зладзейская зграя канец свой знайшла. Дубоўка.