Verbum

гекато́мба, ‑ы, ж.

Ахвярапрынашэнне ў Старажытнай Грэцыі (першапачаткова са 100 быкоў або іншых жывёл). // перан. Вялізныя ахвяры вайны, тэрору, эпідэміі і пад.

[Грэч. hekatómbē ад hekatón — сто і bús — бык.]

гекза́метр, ‑а, м.

Шасцістопны дактылічны вершаваны размер з пастаяннай цэзурай, які склаўся ў антычнай паэзіі. Дзякуючы Максіму Багдановічу ў беларускай паэзіі з’явіліся, побач з гекзаметрамі, александрыйскім і асклепіядаўскім вершамі, выдатныя пентаметры. Майхровіч.

[Грэч. hexámetron ад héx — шэсць і métron — мера.]

гексахлара́н, ‑у, м.

Арганічнае рэчыва, моцны яд для знішчэння насякомых — шкоднікаў сельскагаспадарчых культур.

гексаэ́др, ‑а, м.

Цела, абмежаванае шасцю плоскасцямі; шасціграннік.

[Ад грэч. héx — шэсць і hédra — аснова, паверхня, старана.]

гекта...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: сто, у сто разоў, напрыклад: гектават, гектаграм, гекталітр.

[Ад грэч. hekatón — сто.]

гектава́т, ‑а, М ‑ваце, м.

Адзінка вымярэння магутнасці, роўная 100 ватам.

[Ад грэч. hekatón — сто і слова «ват» — ад імя шатландскага механіка Джэймса Уата.]

гектаграфава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гектаграфаваць.

гектаграфава́цца, ‑фуецца; незак.

Зал. да гектаграфаваць.

гектаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак., што.

Друкаваць на гектографе.

гектаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для гектаграфавання. Гектаграфічнае чарніла.

2. Які робіцца гектаграфаваннем. Гектаграфічнае друкаванне.