Verbum

геа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: звязаны з Зямлёй, з навукай аб Зямлі, напрыклад: геасфера, геафізіка.

геабата́нік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне геабатанікі.

геабата́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Навука аб пашырэнні і размеркаванні раслін на паверхні Зямлі ў залежпасці ад клімату, асаблівасцей глебы, рэльефу і інш.

геабатані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да геабатанікі. Геабатанічныя даследаванні. Геабатанічны кабінет.

геаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да геаграфіі. Геаграфічныя адкрыцці. Геаграфічны атлас. // Які разглядаецца з пункту погляду будовы мясцовасці, прыродных умоў або месцазнаходжання на зямной паверхні. Геаграфічныя граніцы. Геаграфічнае палажэнне краіны. Геаграфічнае асяроддзе.

геагра́фія, ‑і, ж.

1. Комплекс навук, якія апісваюць прыродныя ўмовы, размяшчэнне вытворчасці, умовы і асаблівасці яе развіцця ў розных краінах і раёнах. Фізічная геаграфія. Эканамічная геаграфія.

2. Апісанне пашыранасці чаго‑н. на зямной паверхні або ў якой‑н. мясцовасці. Геаграфія земляробства. Геаграфія харчовай прамысловасці.

[Ад грэч. gē — зямля і gráphō — пішу.]

геадэзі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне геадэзіі.

геадэзі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да геадэзіі. Геадэзічныя вымярэнні. Геадэзічная прылада.

геадэ́зія, ‑і, ж.

Навука аб формах Зямлі, вымярэнні і паказе яе на планах і картах.

[Ад грэч. gē — зямля і dáiō — раздзяляю.]

геалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да геалогіі. Геалагічная карта. Геалагічная экспедыцыя. Геалагічная разведка. // Звязаны з гісторыяй Зямлі, зямной кары. Геалагічны перыяд. Геалагічныя працэсы.