гексаэ́др, ‑а, м.

Цела, абмежаванае шасцю плоскасцямі; шасціграннік.

[Ад грэч. héx — шэсць і hédra — аснова, паверхня, старана.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)