Verbum

апыле́нне, ‑я, н.

1. Перанос пылку кветкі з тычынак на рыльца песціка, у выніку чаго адбываецца апладненне. Штучнае апыленне.

2. Дзеянне паводле дзеясл. апыліць (у 2 знач.).

•••

Перакрыжаванае апыленне — перанясенне пылку з тычынак кветак адной расліны на рыльцы песцікаў кветак другой расліны.

апы́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апыліць.

апылі́цца, ‑ліцца; зак.

Стаць апыленым.

апылі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

1. Зрабіць апыленне (у 1 знач.). «Кольки ж.. яны зробяць вылетаў за дзень! — думае.. [Міхалка]. — Колькі кветак апыляць, колькі мёду назносяць у соты!» Якімовіч.

2. Пакрыць пылападобным атрутным саставам расліны, глебу, вадаёмы з мэтай знішчэння шкодных насякомых або ўзбуджальнікаў хвароб.

апылкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апылкаваць, апылкавацца.

апылкава́цца, ‑куецца; зак.

Тое, што і апыліцца.

апылкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Тое, што і апыліць (у 1 знач.).

апылко́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да апылкавацца.

2. Зал. да апылкоўваць.

апылко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апылкаваць.

апы́львальнік, ‑а, м.

Апарат для апыльвання раслін; апыляльнік (у 2 знач.).