Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

апла́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аплаваць.

апла́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і абплаваць. Адзін з нашай рыбацкай.. тройкі казаў, што на Свіцязі ён адчувае нейкую незвычайную лёгкасць, як ні на адной іншай вадзе, якіх ён, дарэчы, аплаваў.. нямала. Брыль.

апла́віцца, ‑віцца; зак.

Расплавіцца па краях, па паверхні.

апла́віць, аплаўлю, аплавіш, аплавіць; зак., што.

1. Расплавіць край або паверхню чаго‑н., нагрэўшы да высокай тэмпературы.

2. Спец. Ачысціць ад прымесей пры плаўцы.

апладзі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апладзіраваць; плясканне ў далоні.

апладзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Пляскаць у далоні (у знак ухвалы або прывітання). Гледачы горача апладзіравалі артыстам, доўга не даючы ім пайсці са сцэны. Рамановіч.

[Ад фр. applaudir.]

апладне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апладняць — апладніць.

апладні́цца, аплодніцца.

Зак. да апладняцца (у 1 знач.).

апладні́ць, апладню, аплодніш, аплодніць.

Зак. да апладняць.

апладня́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць да апладнення.