дыспрапарцыяна́льнасць, ‑і,
Уласцівасць дыспрапарцыянальнага; непрапарцыянальнасць.
дыспрапарцыяна́льнасць, ‑і,
Уласцівасць дыспрапарцыянальнага; непрапарцыянальнасць.
дыспрапарцыяна́льны, ‑ая, ‑ае.
Такі, у якім няма прапарцыянальнасці; непрапарцыянальны.
дыспрапо́рцыя, ‑і,
Несуразмернасць паміж часткамі цэлага, адсутнасць прапарцыянальнасці.
ды́спут, ‑у,
Публічная спрэчка на навуковыя, літаратурныя, маральныя і пад. тэмы.
[Ад лац. disputare — разважаць, спрачацца.]
дыспутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе;
Весці дыспут, удзельнічаць у дыспуце; спрачацца.
дыспута́нт, ‑а,
Удзельнік дыспуту.
дыстанцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ажыццяўляецца з пэўнай адлегласці; які дзейнічае на пэўнай адлегласці.
2. Які мае адносіны да дыстанцыі (у 2 знач.).
•••
дыста́нцыя, ‑і,
1. Адлегласць.
2. Участак адміністрацыйна-тэхнічнага падзелу чыгуначнага, шасейнага і воднага пуці.
[Лац. distantia.]
•••
дыстрафі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дыстрафіі.
дыстрафі́я, ‑і,
Парушэнне жыўлепня тканак і органаў.
[Ад грэч. dys — не‑, раз- і trophe — харчаванне, жыўленне.]