апрацо́ўчы, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны для апрацоўкі. Апрацоўчая машына. Апрацоўчая прамысловасць.
2. Які мае адносіны да апрацоўкі. Апрацоўчыя работы.
апрацо́ўшчык, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго‑н.
апрача́, прыназ. з Р.
1. За выключэннем каго‑, чаго‑н. Усе партызаны, апрача сакратара, былі незнаёмыя людзі. Шамякін.
2. Звыш чаго‑н., у дадатак да чаго‑н. На папялішчы, апрача печы, тарчалі шкілеты абгарэлых жалезных ложкаў. Якімовіч.
•••
Апрача таго (у знач. пабочн.) — акрамя таго, да таго ж.
апрашча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да апрасціцца.
апрашчэ́нне, ‑я, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апрашчацца — апрасціцца.
апро́ствацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да апрастацца (у 1 знач.).
2. Зал. да апростваць.
апро́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да апрастаць.
апро́ч, прыназ. з Р.
Тое, што і апрача. Нічога не скажаш, апроч: век жыві і век вучыся. Грамовіч. Ганначка вельмі пільна паглядзела ў той бок і нічога, апроч светлай плямкі ў сіне-зялёнай смузе лесу, не ўбачыўшы, сказала: — У іх ёсць хлопчык Ігар. Брыль. Апроч усяго, Аўгіння ўмела накіраваць справу так, што верх заставаўся за ёю. Колас.
апруцяне́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Застылы, скарчанелы (пра труп, часткі мёртвага цела). Ляжаў .. [Амелька] апруцянелы, з раскінутымі рукамі, пасінелы, агідны, як і ўсё яго жыццё. Сабаленка.
2. Які страціў адчувальнасць; анямелы, адубелы.