скру́шлівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які выказвае скруху; тужлівы, маркотны. Тарасіха змоўкла, паглядзела на нас скрушлівым доўгім позіркам. Асіпенка.
скры́ва, прысл.
Разм. Тое, што і скоса. Глядзеў адзін пан Богут скрыва, Як воўк, уткнуўшыся ў паркан. Колас.
скрыва́віцца, ‑ваўлюся, ‑вавішся, ‑вавіцца; зак.
Разм. Пакрыцца крывавымі ранамі, заліцца кроўю; запэцкацца ў кроў.
скрыва́віць, ‑ваўлю, ‑вавіш, ‑вавіць; зак., каго-што.
Разм. Збіць, зраніць да крыві; пакрыць, запэцкаць кроўю. [Тодар:] — А Голавкокавага быў збілі на горкі яблык .. Скрывавілі ўсяго хлопца як мае быць. Крапіва. [Дубіцкі:] — Тады мяне тапталі нагамі, таварыш Кісялёў, мяне скрывавілі да таго, што я не мог ні ляжаць, ні сядзець. Чарнышэвіч. Раненне ў Міколы было не цяжкае — кантузія і некалькі невялікіх асколкаў парвалі пінжак ды скрывавілі плечы. Якімовіч.
скрываду́шнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Паступіць крывадушна, двудушна.
скрыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрываць — скрыць.
скрыва́ўлены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад скрывавіць.
2. у знач. прым. Пакрыты, заліты кроўю. Дзед Нупрэй, глянуўшы па скрываўленыя ногі і твар унука, страшэнна перапалохаўся: ці не здарылася што з ім? Шуцько. Матруна ўпала на калені, цалавала Грышку ў збялелы замурзаны твар, галасіла, а то, сціхаючы, прыкладвалася вухам да яго скрываўленых грудзей. Марціновіч.
скрыва́ўлівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да скрывавіцца.
2. Зал. да скрываўліваць.
скрыва́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да скрывавіць.
скрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да скрыць.