ско́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Абл. Блыха. — Не стой, Юрка, босы доўга на зямлі, а то скочкі на цябе паналазяць, дык заснуць не дадуць. Чорны. Спаў я як забіты і не чуў, як напаўзло на мяне ўночы безліч скочак ад кажуха, што далі накрыцца. Гарэцкі.
ско́чкі, ‑чак; адз. няма.
Шматгадовая травяністая, з сакавітым лісцем расліна сямейства таўсцянкавых.
ско́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1. Аднакр. да скакаць (у 1, 5 і 8 знач.).
2. да каго-чаго. Падскочыць, хутка падысці. Скочыў да цара Музыка... Танк. Мама скочыла да майго ложка, згрэбла мяне соннага і дрыготка прашаптала: — Блакада, сынок... «Маладосць».
ско́шаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад скасіць 1.
ско́шаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад скасіць 2.
ско́шванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. скошваць 1 — скасіць 1 (у 1 знач.).
ско́швацца 1, ‑аецца; незак.
Зал. да скошваць 1.
ско́швацца 2, ‑аецца; незак.
1. Незак. да скасіцца.
2. Зал. да скошваць 2.
ско́шваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. ад скасіць 1.
ско́шваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. ад скасіць 2.