аплю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Апырскаць, абліць.
аплю́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да аплюхацца.
2. Зал. да аплюхваць.
аплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аплюхаць.
аплява́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад апляваць.
аплява́цца, аплююся, аплюешся, аплюецца; аплюёмся, аплюяцеся; зак.
Разм. Апляваць, апырскаць сябе слінай.
аплява́ць, аплюю, аплюеш, аплюе; аплюём, аплюяце; зак., каго-што.
1. Пакрыць каго‑, што‑н. пляўкамі.
2. перан. Беспадстаўна зняважыць, зганьбіць, абняславіць каго‑, што‑н. Злосць і крыў агарнулі лесніка. Яго так зняважылі, аплявалі. Колас.
апляву́ха, ‑і, ДМ ‑вусе, ж.
Разм. груб. Удар рукой па шчацэ. Пажылы капітан размахнуўся з усяго пляча і заляпіў такую аплявуху Коху, што той пахіснуўся назад. Лынькоў. // перан. Тое, што абражае, прыгожае чыю‑н. годнасць, чые‑н. пачуцці.
апляву́шыць, ‑вушу, ‑вушыш, ‑вушыць; зак., каго.
Разм. груб. Даць аплявуху; ударыць рукой па шчацэ, па твары. Ад страху я заплюшчыў вочы і чакаў: вось, вось дзядзька Цімох аплявушыць мяне — моцна, моцна вытне. Баранавых.
аплята́льны, ‑ая, ‑ае.
Які выкарыстоўваецца для аплёткі.
аплята́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. аплятаць — аплесці.