сто́ўпіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.
1. Сабраць у гурт. Стоўпіць кароў каля сажалкі.
2. Абл. Умясціць, утоўпіць. Хлопцы занеслі проста ў залу пяць мяшкоў арэхаў. Іх, шчыра кажучы, можна было стоўпіць і ў тры, але ж калі больш — неяк салідней. Дубоўка.
сто́ўпішча, ‑а, м.
Разм. Вялікае зборышча людзей; натоўп. І хаця ўсе захоўвалі парадак і не чуваць было ні рэзкіх выклікаў, ні гучных галасоў, усё ж адчувалася пэўная напружанасць ва ўсім гэтым стоўпішчы народу. Лынькоў.
сто́ўпнік, ‑а, м.
У хрысціянстве — рэальная або міфічная асоба, якая выконвала рэлігійны зарок нерухомага стаяння на калонах (стаўпах, слупах).
сто́ўчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад стаўчы.
сто́чаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад стачыць 1.
сто́чаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад стачыць 2.
сто́чаны 3, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад стачыць 3.
сто́чванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сточваць 1 — стачыць 1.
сто́чванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сточваць 2 — стачыць 2.
сто́чванне 3, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сточваць 3 — стачыць 3.
сто́чвацца 1, ‑аецца; незак.
Зал. да сточваць 1.
сто́чвацца 2, ‑аецца; незак.
Зал. да сточваць 2.
сто́чвацца 3, ‑аецца; незак.
Зал. да сточваць 3.
сто́чваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да стачыць 1.
сто́чваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да стачыць 2.
сто́чваць 3, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да стачыць 3.
сто́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. сточваць 1 — стачыць 1 (у 1 знач.).
страбаскапі́чны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з атрыманнем і дэманстрацыяй рухомых вобразаў аб’екта, а таксама з фіксацыяй асобных фаз руху. Страбаскапічны эфект.