сто́ўпнік, ‑а, м.

У хрысціянстве — рэальная або міфічная асоба, якая выконвала рэлігійны зарок нерухомага стаяння на калонах (стаўпах, слупах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)