Verbum

склёпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скляпаць.

склёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. склёпваць — скляпаць.

2. Месца, дзе скляпана што‑н.

склёпшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца склёпкай. Склёпшчык лістоў жалеза.

склёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. склёўваць — скляваць.

склёўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да склёўваць.

склёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скляваць.

скліка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скліка́ць — склі́каць.

склі́каны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад склі́каць.

скліка́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да скліка́ць.

склі́каць, склі́чу, склі́чаш, склі́ча; зак., каго-што.

1. Паклікаць, запрасіць куды‑н. (усіх, многіх); паклікаўшы, сабраць дзе‑н. (усіх, многіх). З прычыны завяршэння будаўніцтва дома гаспадар наладзіў урачысты баль, склікаў шмат гасцей. Лынькоў.

2. Сабраць удзельнікаў (якога‑н. сходу, парады, калегіяльнага органа і пад.) для работы, дзейнасці. Склікаць канферэнцыю. □ Вярнуўшыся, Курловіч склікаў праўленне і ўсё калгаснае начальства. Дуброўскі. Пазнаёміўшыся са справаю, Сямён Пятровіч склікаў падрыхтоўчае пасяджэнне суда. Капусцін.

скліка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да склі́каць.