мінімалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Прыхільнік мінімалізму.
мінімалі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да мінімаліст.
мінімалі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мінімалізму.
мініма́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць мінімальнага; проціл. максімальнасць.
мініма́льны, ‑ая, ‑ае.
Самы малы, найменшы; проціл. максімальны. Сцэна — школьны ганак. Каб мець мінімальнае асвятленне, на перакладзіне павесілі ліхтар «лятучая мыш». Навуменка. Кожная расліна мае ў сабе мінімальныя дозы нейкіх металаў. Дубоўка.
[Ням. minimal, ад лац. minimus — найменшы.]
мініме́тр, ‑а, м.
Спец. Рычажны стрэлачнік прыбор для вымярэння кантактным метадам лінейных размераў вырабаў з хібнасцю да 1 мікраметра.
[Ад лац. minimus — найменшы і metréō — вымяраю.]
мі́німум,
1. ‑у, м. Найменшая колькасць. [Зыбін:] — Шлях наш правільны, я ўпэўнен. Трэба прастоі станкоў скараціць да мінімуму. Мележ.
2. ‑у, м. Сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой‑н. галіне. Кандыдацкі мінімум. Тэхнічны мінімум.
3. у знач. прысл. Сама менш; мінімальна. Як мінімум, трэба было разведаць, ці сапраўды фон Крубер спыніўся ў Сінілаве. Шахавец.
4. у знач. нязм. прым. (ужываецца пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны. Праграма-мінімум.
•••
Пражытачны мінімум — мінімальныя сродкі, неабходныя для існавання.
[Лац. minimum.]
міні́раванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. мініраваць.
міні́раваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад мініраваць.
міні́равацца, ‑руецца; незак.
Зал. да мініраваць.