звало́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад звалачы.
зва́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. звальваць — зваліць 1.
зва́львацца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да зваліцца 1.
2. Зал. да звальваць.
зва́львацца 2, ‑аецца.
Незак. да зваліцца 2.
зва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зваліць 1.
звальне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. звальняць — звольніць і звальняцца — звольніцца; пастаяннае або часовае вызваленне ад працы, службы і пад. Падаць заяву аб звальненні. □ Быў выхадны дзень, салдатам далі звальненне. Хомчанка.
звальня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да звольніцца.
2. Зал. да звальняць.
звальня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да звольніць.
звальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
Апрацаваць на вальцах. Гаспадары паехалі па млын з поўнымі вазамі, каб звальцаваць пшаніцы на пірагі, абдзерці круп з добрага ячменю... Ралько.
зва́льшчык, ‑а, м.
Той, хто займаецца звалкай чаго‑н. Звальшчык бярвення.
зваля́лы, ‑ая, ‑ае.
Які доўга ляжаў без выкарыстання; заваляшчы. — Навошта ж, Адам, нясеш ты сыры канчур, ды яшчэ няструганы? Няўжо не бачыш, што дошка звалялая, забітая пяском? Мыслівец.