Verbum

мітынго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мітынгу, мітынгаў.

мітынго́ўшчына, ‑ы, ж.

Разм. неадабр. Празмернае захапленне мітынгамі, пустымі размовамі.

мі́тэль, ‑ю, м.

Спец. Сярэдні друкарскі шрыфт, роўны 14 пунктам.

[Ням. Mittel — сярэдні (у складаных словах).]

мі́тэльшпіль, ‑я, м.

Сярэдняя сталыя шахматнай партыі, паміж дэбютам і эндшпілем.

[Ням. Mittelspiel — сярэдзіна гульні.]

мітэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жаночая пальчатка без пальцаў.

[Фр. mitaine — пальчатка.]

міф, ‑а, м.

1. Старажытнае народнае паданне аб паходжанні свету і з’яў прыроды з фантастычнымі вобразамі багоў і легендарных герояў. Антычныя міфы.

2. перан. Нешта фантастычнае, неверагоднае; вымысел. Вялікая бітва пад Масквой у 1941 годзе развеяла міф аб непераможнасці гітлераўскіх войск. «Беларусь».

[Ад грэч. mýthos — паданне.]

міфалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да міфалогіі (у 1 знач.).

міфало́гія, ‑і, ж.

1. Сукупнасць міфаў якога‑н. народа. Грэчаская міфалогія.

2. Навука, якая вывучае міфы (у 1 знач.).

[Грэч, mythologia, ад mýthos — паданне і lógos — слова, навука.]

міфатво́рчасць, ‑і, ж.

Стварэнне міфаў. Міфатворчасць старажытных народаў.

міфі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць міфічнага.