Verbum

містыфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца містыфікацыямі; ашуканец, падманшчык.

містыфіка́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да містыфікатара.

містыфіка́цыя, ‑і, ж.

Наўмыснае ўвядзенне каго‑н. у зман.

[Фр. mystification, ад грэч. mystēs — які ведае таінства і лац. facere — рабіць.]

містыцы́зм, ‑у, м.

Рэлігійна-ідэалістычны светапогляд, заснаваны на містыцы; схільнасць да містыкі.

[Фр. misticisme, ад грэч. mystēs — таямнічы.]

місты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць містычнага.

місты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да містыкі і містыцызму. Містычная тэорыя. // Прасякнуты містыкай. Містычная паэзія. □ Апан[а]ваны бадай што містычным жахам, Нявада ўбег у хату. Чорны.

2. перан. Які нельга растлумачыць, незразумелы. У .. разуменні [прадстаўнікоў буржуазна-дваранскай дэкадэнцкай літаратуры] паэт — жрэц, тэург, а творчы акт — таемнае, містычнае натхненне, у час якога ён выракае нейкую вышэйшую нябесную праўду. Івашын.

мі́стэр, ‑а, м.

Назва мужчыны ў Англіі і Амерыцы (звычайна ставіцца перад прозвішчам.)

[Англ. mister.]

містэ́рыя, ‑і, ж.

1. У Старажытнай Грэцыі, Старажытным Рыме і краінах Старажытнага Усходу — тайныя рэлігійныя абрады ў гонар бажаства, у якіх маглі прымаць удзел толькі давераныя асобы.

2. Рэлігійная драма на біблейскія сюжэты ў сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе.

[Ад грэч. mystērion — таінства.]

міткалёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да міткалю. Міткалёвы цэх. // Зроблены з міткалю. Міткалёвая кашуля. Міткалёвая тканіна.

мітка́ль, ‑ю, м.

Самая простая тонкая баваўняная тканіна.

[Ад перс. metqal.]