складкаватакры́лыя, ‑ых.
У выразе: складкаватакрылыя восы — сямейства перапончатакрылых насякомых; тое, што і сапраўдныя восы.
складкава́тасць, ‑і, ж.
Спец. Тое, што і складкавасць.
складкава́ты, ‑ая, ‑ае.
Які мае многа складак, зроблены ў складку. Складкаваты матэрыял.
скла́дкавы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Утвораны згібамі пластоў зямной кары. Складкавыя горы.
складкаўтварэ́нне, ‑я, н.
Утварэнне складак горных парод зямной кары. Працэс складкаўтварэння.
скла́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць складнага. Складнасць мовы. Складнасць фігуры.
скла́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Звязны, плаўны (пра мову, пісьмо і пад.). Складныя думкі не лезлі ў галаву. Броўка. // Разм. Мерны, рыфмаваны (пра мову). Складныя прыпеўкі. // Разм. Стройны, зладжаны (пра спеў, музыку). Я шчаслівы, што я разам Пяю песні з камсамолам. Пяём песні складным сказам, Ажно рэхі йдуць наўкола! Купала.
2. Добры, удачны. Складнае жыццё.
3. Разм. Добра складзены, зграбны, стройны. Складны хлопец. □ [Васіль] быў нават крыху вышэйшы за мяне, складны ў плячах. Кавалёў.
складны́, ‑а́я, ‑о́е.
Такі, што можна складваць дзякуючы рухомаму злучэнню частак. Складны бумажнік. Складное вудзільна. □ Даніла моўчкі выцягнуў з зямлянкі дошкі, дастаў з кішэні драўляны складны метр. Асіпенка.
складня́, ‑і, ж.
Абл. Штабель. Там плот абваліўся — трэба яго падперці, там складня дроў нахілілася, вось-вось разбурыцца — трэба перакласці яе. Шахавец.
складо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да склада 3; які служыць для абазначэння склада. Складовы знак.
2. Які ўтварае склад 3. Складовыя гукі.
•••
Складовае пісьмо гл. пісьмо.
складскі́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да склада 1 (у 2 знач.). Складское памяшканне. Складская маёмасць. □ Ішлі з паўгадзіны і выйшлі на вялікі, адгароджаны калючым дротам дзядзінец. Там бялелі сцены нейкіх доўгіх складскіх будынін. С. Александровіч. // Які ажыццяўляецца на складзе (складах). Складское захоўванне тавараў. Складскі ўлік.