Verbum

ларо́чніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да ларочнік.

ларо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ларка.

ларынгалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ларынгалогіі.

ларынгало́гія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел медыцыны, які вывучае анатомію, фізіялогію і хваробы гартані.

[Ад грэч. larynx — гартань і logos — вучэнне.]

ларынгаскапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ларынгаскапіі, ларынгаскопа. Ларынгаскапічныя даследаванні.

ларынгаскапі́я, ‑і, ж.

Спец. Даследаванне гартані, звычайна з дапамогай ларынгаскопа.

[Ад грэч. larynx — гартань і skopeō — гляджу.]

ларынгаско́п, ‑а, м.

Спец. Прыбор у выглядзе плоскага люстра на доўгім стрыжні для даследавання гартані.

[Ад грэч. larynx — гартань і skopos — наглядальнік.]

ларынгафо́н, ‑а, м.

Спецыяльны мікрафон, які прыкладваецца да гартані (частка перагаворнага ўстройства, якое выкарыстоўваецца ва ўмовах вялікага шуму).

ларынгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі гартані. Востры ларынгіт.

[Ад грэч. larynx — гартань.]

ларынго́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па хваробах вуха, горла, носа.