інтэрнацыяналізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
Аб’явіць (аб’яўляць), прызнаць (прызнаваць) што‑н. інтэрнацыянальным, свабодным для міжнароднага карыстання.
інтэрнацыяналізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
Аб’явіць (аб’яўляць), прызнаць (прызнаваць) што‑н. інтэрнацыянальным, свабодным для міжнароднага карыстання.
інтэрнацыяналіза́цыя, ‑і,
Прызнанне чаго‑н. інтэрнацыянальным, міжнародным, аднолькава даступным для выкарыстання ўсімі дзяржавамі.
інтэрнацыяналі́зм, ‑у,
Міжнародная салідарнасць рабочых, працоўных розных нацый і рас у барацьбе за звяржэнне капіталізму і пабудову камунізма, за нацыянальнае раўнапраўе і незалежнасць народаў, дэмакратыю і сацыяльны прагрэс.
[Фр. internationalisme.]
інтэрнацыяналі́ст, ‑а,
Прыхільнік, паслядоўнік інтэрнацыяналізму.
інтэрнацыяналі́стка, ‑і,
інтэрнацыяналісты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да інтэрнацыяналізму, заснаваны на інтэрнацыяналізме.
інтэрнацыяналі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да інтэрнацыяналізму, інтэрнацыяналіста.
інтэрнацыяна́льнасць, ‑і,
інтэрнацыяна́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Міжнародны.
2. Які адпавядае прынцыпам інтэрнацыяналізму, заснаваны на прынцыпах інтэрнацыяналізму.
інтэрні́раванне, ‑я,
Затрыманне нейтральнай дзяржавай на сваёй тэрыторыі ўзброеных сіл дзяржаў, якія знаходзяцца ў стане вайны, а таксама затрыманне ваюючай дзяржавай на сваёй тэрыторыі і пазбаўленне волі грамадзян варожай дзяржавы.
[Ад лац. internus — унутраны.]