Verbum

нядобразычлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць нядобразычлівага; непрыязнасць. Сітнік спачатку разгубіўся, ён не чакаў, што яго шчырыя парады Шамота, чалавек, якога ён паважае, палічыць за нядобразычлівасць. Дуброўскі.

нядобразычлі́вец, ‑ліўца, м.

Чалавек, які нядобразычліва настроены ў адносінах да каго‑, чаго‑н.

нядобразычлі́віца, ‑ы, ж.

Жан. да нядобразычлівец.

нядобразычлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не зычыць дабра каму‑н., непрыязна настроены ў адносінах да каго‑, чаго‑н. Нядобразычлівыя людзі. // Які выражае непрыязнасць да каго‑, чаго‑н. Нядобразычлівы позірк. □ Пытанні [Акінчыца], як здалося Максіму, былі нядобразычлівыя, а часам нават правакацыйныя, быццам.. юрыст наўмысна стараўся збіць яго з панталыку, пазбавіць логікі. Машара.

нядобранадзе́йнасць, ‑і, ж.

Уст. Уласцівасць нядобранадзейнага.

нядобранадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не заслугоўвае даверу ў палітычных адносінах. // У дарэвалюцыйнай Расіі — такі, што выклікаў ва ўрадавых колах падазрэнні ў спачуванні рэвалюцыйным ідэям, прыналежнасці да рэвалюцыйнай арганізацыі.

нядобрасумле́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нядобрасумленнага; несумленнасць.

нядобрасумле́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Несумленны. Нядобрасумленны чалавек. Нядобрасумленныя заробкі.

2. Які працуе абыякава, без стараннасці. Нядобрасумленны работнік. // Выкананы дрэнна, без стараннасці. Нядобрасумленная работа.

нядобраўпара́дкаванасць, ‑і, ж.

Стан нядобраўпарадкаванага; адсутнасць добраўпарадкаванасці. Нядобраўпарадкаванасць вуліцы.

нядобраўпара́дкаваны, ‑ая, ‑яе.

Пазбаўлены добраўпарадкаванасці. Нядобраўпарадкаваная кватэра.