Verbum

мітынгава́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. мітынгаваць.

мітынгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак.

Разм.

1. Удзельнічаць у мітынгу, мітынгах, праводзіць мітынг. [Пан Антось:] — Парабкі ж, і тыя ўжо мітынгаваць пачалі — усе за даўгінаўцаў гарою стаяць. Бажко.

2. перан. Весці беззмястоўную, пустую размову. [Багуцкі:] — Я не люблю кідаць слоў на вецер. Раз сказаў — паставім, значыцца кропка. А мітынгаваць я не люблю. Лынькоў.

мітынго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мітынгу, мітынгаў.

мітынго́ўшчына, ‑ы, ж.

Разм. неадабр. Празмернае захапленне мітынгамі, пустымі размовамі.

мі́тэль, ‑ю, м.

Спец. Сярэдні друкарскі шрыфт, роўны 14 пунктам.

[Ням. Mittel — сярэдні (у складаных словах).]

мі́тэльшпіль, ‑я, м.

Сярэдняя сталыя шахматнай партыі, паміж дэбютам і эндшпілем.

[Ням. Mittelspiel — сярэдзіна гульні.]

мітэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жаночая пальчатка без пальцаў.

[Фр. mitaine — пальчатка.]