Verbum

мілітарызава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад мілітарызаваць.

мілітарызава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да мілітарызаваць.

мілітарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) мілітарызацыю.

мілітарыза́цыя, ‑і, ж.

Падпарадкаванне эканомікі, палітыкі і грамадскага жыцця ў капіталістычных краінах мэтам падрыхтоўкі захопніцкіх войнаў і падаўлення супраціўлення працоўных; павелічэнне колькасці арміі, узбраення.

[Фр. militarisation.]

мілітары́зм, ‑у, м.

1. Рэакцыйная палітыка эксплуататарскіх класаў, якая падпарадкоўвае ваенным мэтам эканоміку і грамадскае жыццё для падрыхтоўкі захопніцкіх войнаў і падаўлення супраціўлення працоўных.

2. Палітычнае панаванне ваеншчыны ў капіталістычных краінах.

[Ад лац. militaris — ваенны.]

мілітары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто праводзіць палітыку мілітарызму; прыхільнік мілітарызму.

мілітарысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і мілітарысцкі.

мілітары́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мілітарызму, мілітарыста. Мілітарысцкая палітыка. Мілітарысцкія арганізацыі.

міліцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да міліцыі (у 2 знач.). Міліцыйная армія.

мілі́цыя, ‑і, ж.

1. Адміністрацыйны орган у СССР для аховы грамадскага парадку і бяспекі. Гарадская міліцыя. Раённая міліцыя. // зб. Работнікі міліцыі; міліцыянеры. У тую ж ноч прыбыў на хутар атрад міліцыі, схованы непадалёку ў засадзе. Колас.

2. Назва народнага апалчэння ў некаторых краінах.

[Ад лац. militia — войска.]