Verbum

дыскабо́л, ‑а, м.

Кідальнік дыска.

[Грэч. diskobolos.]

дыскабо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да дыскабол.

дыскава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дыскаваць.

дыскава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Апрацоўваць глебу дыскавай бараной для разрыхлення яе верхняга слоя. Дыскаваць ворыва.

ды́скавы, ‑ая, ‑ае.

З рабочай часткай у выглядзе спецыяльнага дыска (пра машыны, механізмы). Дыскавая сеялка. Дыскавая барана. Дыскавая піла.

дыскамфо́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Адсутнасць умоў, неабходных для нармальнай жыццядзейнасці людзей, выканання пэўнай работы.

дыскамфо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыскамфорту.

ды́скант, ‑а, М ‑нце, м.

1. Высокі хлапечы голас, які адпавядае жаночаму сапрана. — Я сам паеду ў райком да Янушковіча, — аксамітны басок Бабейкі паступова ператвараўся ў дыскант. Хадкевіч. // Спявак з такім голасам.

2. Падгалосак над асноўным голасам у беларускіх і ўкраінскіх народных песнях.

[Лац. diskantus.]

дыскантава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да дыскантаваць.

дыскантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) дысконт (у 1 знач.). Дыскантаваць вэксалі.