Verbum

лесару́б, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца валкай лесу. Брыгада лесарубаў. □ Кладуць лесарубы сасну за сасной. А. Александровіч. А неўзабаве на бераг Ручая прыйшлі лесарубы і пачалі сячы лес. Шуцько.

лесару́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да лесаруба, лесарубаў. Лесарубная брыгада.

2. Які мае адносіны да ваякі лесу. Лесарубныя работы. // Які прызначаецца, служыць для валкі лесу. Лесарубны інструмент.

лесасе́ка, ‑і, ДМ ‑сецы, ж.

Участак, выдзелены для высечкі лесу, участак высечанага лесу. Чатыры сасны засталіся стаяць пасярод лесасекі. Шамякін. Там, дзе не баяцца птушкі чалавека, Дзе вякамі сонна ціхі бор драмаў, Там была дзялянка — наша лесасека. Хведаровіч.

лесасе́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лесасекі. Лесасечныя адходы. Лесасечны фонд.

лесаспла́ў, ‑лаву, м.

Сплаў лесу (у 2 знач.).

лесаспла́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лесасплаву. Лесасплаўныя шляхі.

лесаспу́ск, ‑а, м.

1. Збудаванне для транспарціроўкі лесу (бярвення) па схілах гор.

2. Збудаванне на рацэ для пераправы сплаўнога лесу цераз плаціну; плытаход.

лесастэ́п, ‑у, м.

Прыродная зона, якая характарызуецца чаргаваннем лясных і стэпавых участкаў.

лесастэ́павы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лесастэпу. Лесастэпавыя раёны. Лесастэпавая зона.

лесасыраві́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лясной сыравіны. Лесасыравінная база.