Verbum

дыскападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму дыска.

дыскатэ́ка, ‑і, ДМ ‑тэцы, ж.

1. Збор грамафонных пласцінак (дыскаў).

2. Танцавальны вечар пад музыку пласцінак (дыскаў). // Памяшканне, дзе такі вечар праводзіцца.

[Ад грэч. diskos — дыск і thēkē — сховішча.]

дыскатэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны ды дыскатэкі.

дыскафі́л, ‑а, м.

Калекцыянер, збіральнік грамафонных пласцінак (дыскаў).

[Грэч. diskos — дыск і philéō — люблю.]

дыскваліфікава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак. і незак.

Кніжн.

1. Страціць (страчваць) сваю кваліфікацыю.

дыскваліфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., каго-што.

Кніжн. Пазбавіць (пазбаўляць) кваліфікацыі, прызнаць (прызнаваць) няздольным, непрыгодным для пэўнай работы, спецыяльнасці.

дыскваліфікацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які займаецца разглядам спраў, звязаных з дыскваліфікацыяй каго‑н. Дыскваліфікацыйная камісія.

дыскваліфіка́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Аб’яўленне каго‑н. няздольным або непрыгодным для пэўнай работы, спецыяльнасці; пазбаўленне кваліфікацыі. // Страта кваліфікацыі, умення выконваць пэўную работу. // Пазбаўленне спартсмена або каманды права ўдзельнічаць у спартыўных спаборніцтвах за парушэнне правіл спартыўнай этыкі.

дыско́нт, ‑у, М ‑нце, м.

1. Крэдытная аперацыя куплі банкам вэксаля або іншага пазыковага абавязацельства да заканчэння іх тэрміну.

2. Працэнт, які ўтрымліваюць пры гэтай аперацыі.

[Англ. discount.]

дыско́нтавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дысконтны.