Verbum

лакіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лакіраваць.

2. Слой лаку, якім пакрыта што‑н. Лакіроўка сцерлася.

лакіро́ўшчык, ‑а, м.

1. Спецыяліст па лакіроўцы. Брыгада лакіроўшчыкаў.

2. перан. Той, хто прыхарошвае рэчаіснасць, скрывае недахопы. [Даніла Кузьміч:] — Перадай гэтаму пісьменніку, што ён са сваім бліскучым лакам не памочнік нам у нашай вялікай справе. Не ўсё ў жыцці так гладка і хораша, як здаецца такім лакіроўшчыкам. Краўчанка.

лакіро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да лакіроўшчык.

ла́кмус, ‑у, м.

Спец.

1. Фарба, якая пад дзеяннем кіслот набывае чырвоны, а пад дзеяннем шчолачаў сіні колер.

2. Тое, што і лакмусавая папера (гл. папера).

[Гал. lakmoes.]

ла́кмусавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лакмусу. // Які ўтрымлівае ў сабе лакмус. Лакмусавыя фарбы.

•••

Лакмусавая папера (паперка) гл. папера.

лакры́ца, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства бабовых, карэнні якой выкарыстоўваюцца ў прамысловасць і медыцыне. // Корань гэтай расліны; парашок, прэпарат з яго.

[Ням. Lakritze ад лац. liquiritia.]

лакры́чнік, ‑у, м.

Тое, што і лакрыца.

лакры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лакрыцы, лакрычніку. Лакрычны корань. // Прыгатаваны з лакрыцы, з лакрычніку. Лакрычны парашок.

ла́кскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лакцаў. Лакская мова.

лактабацылі́н, ‑у, м.

1. Спец. Асобы грыбок, здольны акісляць малако, падаючы яму лячэбныя ўласцівасці.

2. Сыракваша, прыгатаваная заквашваннем малака такім грыбком.

[Ад лац. lac, lactis — малако і bacillum — бацыла.]