Verbum

ко́леравы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з успрыняццем колеру. Колеравыя ўражанні.

•••

Колеравая слепата гл. слепата.

колеразна́ўства, ‑а, н.

Сістэматызаваная сукупнасць дадзеных фізікі, фізіялогіі і псіхалогіі, якія маюць адносіны да працэсаў успрымання і адрознівання колераў.

колераму́зыка, ‑і, ДМ ‑зыцы, ж.

Спалучэнне музыкі з колера-светлавымі эфектамі; святламузыка.

ко́лернасць, ‑і, ж.

Наяўнасць таго ці іншага колеру ў чым‑н. Колернасць шкла. Колернасць піва.

ко́лерны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і каляровы (у 1 знач.). Колерны здымак.

ко́лі, нескл., м.

Парода службовых сабак; шатландская аўчарка.

[Англ. collie.]

ко́ліва, ‑а, н.

Разм. Тое, што і колка ​¹. — Зарадку ж робіш? Дык коліва — самая лепшая зарадка. Лужанін.

ко́лік, ‑а, м.

Разм. Памянш. да кол (у 1 знач.); невялікі кол, калок. Са снегу мясцінамі выглядаюць канцы жэрдак ды яшчэ няроўныя крывыя колікі парканаў. Галавач.

ко́лікі, ‑аў; адз. коліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж.

Рэзкі, востры боль, рэзь у жываце або ў баку. Ні колікаў, ні прыступаў — мінулася бяда, Дапамагла гаючая вада! Валасевіч. Паступова вострая коліка ў палене цішэла, змяншалася і неўзабаве зусім праходзіла. Ставер.

ко́лісь, прысл.

Разм. Калісьці, некалі ў мінулым. І вось на месцы тым стаю, Дзе колісь быў мой ціхі дом. Астрэйка.