Verbum

дырэ́ктарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да дырэктар.

дырэ́ктарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дырэктара, належыць яму. Дырэктарская пасада. Дырэктарскі кабінет.

дырэ́ктарства, ‑а, н.

Пасада, дзейнасць дырэктара. Прыняць дырэктарства. Перыяд дырэктарства.

дырэ́ктарстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Разм. Быць дырэктарам. Дырэктарстваваць у школе пяць гадоў.

дырэ́ктарыха, ‑і, ДМ ‑рысе, ж.

Разм. Жонка дырэктара.

дырэкто́рыя, ‑і, ж.

Кіруючы орган дзяржаўнай улады ў эпоху французскай буржуазнай рэвалюцыі (1795–1799 гг.).

[Фр. Directoire з лац.]

дырэктры́са ​¹, ‑ы, ж.

Начальніца жаночай навучальнай установы ў дарэвалюцыйнай Расіі.

дырэктры́са ​², ‑ы, ж.

Прамая лінія, якая мае тую ўласцівасць, што адносіны адлегласцей любога пункта крывой (канічнага сячэння) ад гэтай прамой і да дадзенага пункта (фокуса сячэння) ёсць велічыня пастаянная.

[Фр. directrice.]

дырэкты́ва, ‑ы, ж.

Агульнае кіруючае ўказанне вышэйшага органа ніжэйшаму. Дырэктывы XXIV з’езда КПСС. Выканаць дырэктывы партыі і ўрада.

[Фр. directive з лац.]

дырэкты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае характар дырэктывы, заключае ў сабе кіруючыя ўказанні. Дырэктыўнае пісьмо. Дырэктыўны план.

дырэ́кцыя, ‑і, ж.

Кіруючы орган прадпрыемства, установы на чале з дырэктарам. Дырэкцыя завода. Дырэкцыя тэатра. // Памяшканне, дзе знаходзіцца кіраўніцтва прадпрыемства, установы.

[Ад лац. directio — кірунак.]